2014 yılının Ramazan ayı Onur Haftası'nın bitişiyle kesişe kesişe geldi çattı. Ben Onur Haftası'nı da Ramazan'ı da teğet geçmekteyim ama olsun. Fikirlerim var.
Onur Haftası olsun olmasın insanların LGBTİQ insanlara karşı önyargısını biliyoruz, görüyoruz, deneyimliyoruz. Kaçış yok(!) Sadece Onur Haftası'nda LGBTİQ olmadığımıza göre bu çok normal. Israrla "Sevginin, sevmenin kuralı kanunu olmaz, kimi istersek onu severiz ve nasıl istersek öyle severiz." diyoruz ama bir kısım insan "Ama bu normal değil." demeye devam ediyor.
Ben de önyargıları olan bir insanım ve böyle diyenleri çok da sevemiyorum. Olmuyor. Tercih değil yönelim. İçimden gelmiyor.
Ha, nedir? Benim çok da sevmemem kimseye bir zarar vermiyor. Kimseyi karşıma oturtup dediklerimi kabul etmeye zorlamıyorum. Çevremdeki insanların olabildiğince bana uygun olmasını tercih ediyorum. O kadar.
Beni, trans bireyleri, geyleri, interseksleri sevmeyen sevmesin. Mevzu kendini sevdirmek değil zaten bana göre. Mevzu insanlara sevmedikleri için engel olmaya hakları olmadığını fark ettirmek. Senin hoşuna gitmiyor diye ben kıvırcık saçlarımı neden düzleştireyim kardeşim? Senin kabullendiğin toplum kurallarına aykırı diye Ali Ahmet'i neden öpemesin İETT'de? Neden kapasın kendini evine? Sen nasıl kendinde bunu belirleme gücü buluyorsun?
Ben gidip Mehmet'e Zehra'yı değil Ayşe'yi sev diyebilir miyim? Ne münasebet! Sen neden Ali'ye gidip onu sevemezsin diyorsun? Hatta sevgisinde ısrarcı olan Ali'yi öldürüyorsun! Sen yapıyorsun bunu pek de sevmediğim homofobik arkadaşım. Ne oldu? Tayyibe oy verenlere kızıyordun Tayyibin yaptıklarını gördükçe. Ben de sana kızıyorum sen bu nefreti besliyorsun diye. Zoruna mı gidiyor?
Benim de zoruma gidiyor insanların insanları amına sikine göre değerlendirmekten bir türlü vazgeçmemesi ve bir yandan da yaldır yaldır ne olduğunu bilmediği modernite bayrağı sallaması. Çok zoruma gidiyor bu fikirsizlik, düşüncesizlik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder