Adamın oturuşundaydı hüznü. Ayaklarının kıvrılışı anlatıyordu, ele veriyordu tüm ruhunu.İnsanlığa yabancıydı ama hemen önünden geçenler üstün değildi ondan.
Oturuşu belli etti; farklıydı diğerlerinden.
Belki de diğerleri farklıydı ondan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder