Çok koştum kabustan kaçabilmek için. İnsanlar beni kandırmaya, yolumdan çevirmeye çalıştıkça ben koştum. Kolumdan tutup savurdukları da oldu. Ben koştum. Savurdukları kadar koştum. Ne istediğimi biliyordum. Korktuğum şeyin ne olduğunu biliyordum. Ve çok koştum ulaşabilmek için. Kendimi unutup koştum. Gözlerim kapalıydı. Kendimi çabasız sanıp kızarken ben aslında koşuyordum. Nefes nefese değildim. Kafam karışıktı, koşarken bile kararsızdım ve korkuyordum.
Sonunda düştüm. Metrelerce. Gözlerim açıktı. Duvarın yanımda akışını gördüm. O aktı, ben düştüm. Saniyelerce derine indim. Suya çarpmadım, çarpamadan öldüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder