Kasım 01, 2011

rüzgar suratlarına çarpıyor, omuzlarını yalayıp arkalarına sokuluyordu. öyle gözlerini kurutacak kadar sert değilse de kendini hissettiriyordu. el ele yürüyorlardı, tedirginlerdi. karanlık çökmüştü ve tek bir sokak lambası yanmıyordu. bir ağacın dalı çıtırdasa birbirlerinin elini daha da sıkıyor ve birbirlerine iyice yanaşıp öyle yürüyorlardı. hiç kuş yoktu ağaç dallarında. tek hayat belirtisi rüzgarın yaprakları uçuşturmasıydı. mevsim gereği sararmış yapraklar dallardan toprağa taşınıyordu. az sonra ayın önünden bulutlar dağıldı. ayışığında birbirlerine baktılar, gözleri parladı. kısa boylu olan parmak uçlarında yükselip diğerinin gözlerini öptü.

3 yorum:

Elmyraucuc dedi ki...

Ben geldim ampa, fingirdek :)))

gizemtas dedi ki...

öpüyorum o zaman ampa:)

gizemtas dedi ki...

seni de öpüyorum:)