Tek başıma Taksim’de yürüdüğüm bir gece üç tane 10 yaşlarında çocuk etrafta koşturuyordu. Koşturmayı bırakıp yanına yaklaştılar. İçlerinden biri “Abla bozuğun var mı?” diye sordu. Tümüm var mı ki bozuğum olsun, diye düşünerek “cıks” dedim.  Çocuk “Sigaran var mı peki?” sorusuyla devam etti konuşmasına. “İçmiyorum ki.” –Yalan. İçiyordum ama 10 yaşında bir çocuğa iyilik olsun diye sigara verecek değildim herhalde. “Abla sen ne tatlısın yaa,” diyerek noktayı koydu çocuk. İçim bir anda cıvıldadı.

Kendimi insanların beni tedirgin etmesi gerektiğine inanmaya zorladıkça hemen herkesin içindeki güzelliğin ortaya çıkıverişine bayılıyorum.