Dönüp baktı adam son kez. Çok sevmişti, haksızdı kadın. Adama "Beni hiç sevmedin sen" dediğinde haksızdı. Adam bir şey diyemedi. Sevdiğini gösteremediği gibi kadına haksızlığını da söyleyemedi. Biraz gururdu biraz da korku sessizliğinin sebebi. Kadın gözleri dolu dolu attı kendini arabadan, adam yine bir şey demedi. Kadın bekledi bir şey, en azından "dur!" desin diye. Ardından hiçbir şey söylemese de durdursun istedi fakat adam ne yapacağını bilmez halde, biraz da kızgınlıkla çekti gitti. Bastı gaza ve yoksaydı her şeyi. Hislerini görmezden geldi. "Zaten yeteri kadar derdim var!" dedi belki. Belki inandı bile bu dediğine ama parçaları döküldü yollara. Adamın farketmediği, kadınınsa dönüp bakmaya cesareti olmadığından göremediği parçaların üzerinden arabalar geçti, insanlar yürüdü. Lastiklere, ayakkabılara yapıştı adamın parçaları. Hepsi başka bir yere dağıldı. Kadın korkuyla dönüp yola baktı. Adamın gitmediğini umduğu her halinden belliydi ama adam orada değildi.