Rüyamda öyle bir şey gördüm ki kendi psikolojim bana bir yabancı gibi geldi...
Şöyle: toplumdaki çıkıntıları temizlemek ve iktidardakilerin istediği toplumu kurmasına destek olmak için polis tarafından bizi yere topluyordu. Tanıdık tanımadık bir sürü insan tek katlı, küçük bir bahçesi olan tatlı bir eve toplanıyorduk. Kapıda, bahçede, evin içerisinde polisler geziniyordu. Ellerinde bellerinde silahlar vardı.
Bulunduğumuz eve sürekli yeni insanlar getiriliyordu. Gelenlerin hepsi korku doluydu, zamanla alışıyorlardı ve yaşayıp gidiyorduk.
Bazen arkadaşlar hasta oluyordu. Onlarla ilgilenilmesi için çok çaba sarf ediyorduk. Sonunda ilgileniyorlardı. Kimse ölmemişti. Kimse aç değildi. Sadece bulunduğumuz mekan yetersizdi. Daha fazla insan gelirse ne yapacağız, diye endişe ediyorduk.
İlk başlarda polisten nefret ediyorduk. Olabildiğince göz göze gelmiyor, gelsek de nefretle bakıyorduk. Yardım etmeye çalıştıklarında bile sevmiyorduk onları. Silahlarından, ellerinden, bakışlarından nefret ediyorduk. Bizi buraya kıstıranların eşyasıydı bizim gözümüzde her biri. Başka da bir değerleri ya da anlamları yoktu.
Zamanla daha iyi geçinmeye başladık. Çok kötü davranmıyorlardı bize. Kimseyi dövmüyorlardı. Hakaret etmiyorlardı. Yine de söz hakkı polisteydi. Onların izin verdiği ölçüde hareket edebiliyorduk. Bir şeyi yapmamıza izin vermiyorlarsa yapmıyorduk. Hiç kimse itiraz etmiyordu. Yalnızca izin verilen alanda dolaşıyor, asla kurallara karşı çıkmıyorduk.
Yeni insanlar gelmeye devam ediyordu. Çok kalabalıktık ve daha kalabalık oluyorduk...
Sonra bir sabah uyandık. Bir polis artık oradan çıkabileceğimizi söyledi. Özgür bırakılacaktık sonunda! Bazılarımızın hasta olduğu, bazılarımızın aşk yaşadığı o bir nevi hapishaneden ayrılırken içimde bir burukluk hissettim. Herkesi çok özleyecektim. Bütün arkadaşlarıma sarılıp onlarla vedalaştım.
Polisler hala yanı başımızdaydı. Dönüp polislere sarıldım, onlarla da vedalaştım. Bunu zorla değil sevgiyle yapmıştım.
Sonunda hassktr! diyerek uyandım. Beni böyle delirttin sevgili ülkeciğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder